72
Pleidooi voor ontroering
Nog even rust mijn hand
op de achterkant van het boek.
Uit.
Ik slaak een zucht van ontroering.
Alles schiet als een film voorbij.
Niemand kijkt daar van op.
Net als bij muziek of een film
waarbij ontroering mij in tranen schiet.
Maar zodra het om theater gaat
moet het vooral om te lachen zijn.
Zeggen ze.
Dat is in.
Anders is het geen gezellig avondje uit.
Maar juist dan is ontroering mij zo dierbaar.
Een snik als puur amusement.
Theater.
Het mag dan een grote kunst zijn om
het publiek werkelijk te raken.
Geraakt ‘kunnen’ worden is evengoed een gave.
Fred Delfgaauw
1...,116,117,118,119,120,121,122,123,124,125 127,128,129,130,131,132,133,134,135,136,...164