Droom

Ook voor Droom (1987) laat Delfgaauw zich inspireren door Shakespeare. ‘Ik bezoek mijn geboortestad Den Haag. Ik zie mijn schoolplein met een hek waar achter kinderen spelen. Alles lijkt wel veel kleiner geworden. Wat mij opvalt en waar ik heel erg van schrik is dat ik kennelijk ben vergeten de agressie, de competitie die er tussen kinderen aan de gang is, het proces van aantrekken en afstoten. Het creëren van nieuwe wetten en regels. Zo moet de Macbeth voor kinderen worden, bedenk ik’.
’Shakespeare is citaatkunst. Ik lees een verhaal van hem één keer. Ik wil direct bij de kern komen van wat hij schrijft en vermijden dat ik bij herlezing wordt afgeleid door nieuwe elementen. Ik wil theater een bevrijding laten zijn. Koningen in situaties laten komen, die voor mensen herkenbaar zijn. Dus als ik het verhaal gelezen had zocht ik een groep kinderen op om het verhaal te vertellen. Als ik ze het verhaal verteld had, had ik globaal mijn bewerking klaar. Daarna ging ik aan het werk om het geschikt voor theater te maken. Daar bleek dat de essentie samenviel met de gevoelsmatige binding die ik met het verhaal had gehad’.

Om jouw bezoek aan onze website nóg makkelijker en persoonlijker te maken zetten we cookies (en daarmee vergelijkbare technieken) in. Met deze cookies kunnen wij en derde partijen informatie over jou verzamelen en jouw internetgedrag binnen (en mogelijk ook buiten) onze website volgen. Met deze informatie passen wij en derde partijen content of advertenties aan jouw interesses en profiel aan. Daarnaast is het dankzij cookies mogelijk informatie te delen via social media. Lees hier meer over in onze Privacy- en cookieverklaring.