Daar doe je het voor

Beste Fred, Gisteravond was ik met mijn vrouw Netty in De Molenberg. Onze goede vriend Daniël durft het elk seizoen aan om iets heel bijzonders te programmeren. Klasse van hem. Zo zaten wij in een zaal met alleen maar mensen, die vol verlangen uitkeken naar wat komen zou. De andere vijfhonderd waren er ook, wanneer je de multiplier toepast. Immers: wij hebben allebei aan veel dierbaren gedacht tijdens de voorstelling. Mensen die we via onze zielen ál die práchtige gedachten overbrachten, die je deze wonderschone avond aan ons schonk. Laat me beginnen je vakmanschap te prijzen. Je techniek van omgaan met de poppen. De sublieme afstemming tussen jou en de sprekende gezichten. Je handen en armen. De belichting met jou in het donker. Werkelijk alles is doordacht en foutloos gebracht. Je bent als acteur een meester. Ingetogen, alles klein gehouden, mooie dictie, warme stem, beheerser van de verschillende 'talen' en stemgeluiden. Maar: het mooiste van alles: de sublieme, ontroerende, confronterende en dierbare teksten van de verschillende auteurs. Jij bracht ze tot leven door ze 'met professionele ingetogenheid' aan ons aan te reiken. In onze schreeuw-samenleving -vol holle retoriek- ben je een verademing. Met een brok in hart, ziel en keel liepen we langs Daniël naar buiten. Verstild, bijna niet tot praten in staat. Zó overdonderd door alles wat jij in 1,5 uur bij ons neer had gelegd. Wát een teksten, wat een combinatie van tristesse, subtiele humor en hoop. Als vorm vergelijkbaar met een clown. Lach en traan, zónder dat het ook maar één moment teveel werd. Dank, veel dank voor zoveel moois en heerlijks. Blijf doorspelen. Blijf ons verrassen en verbazen. Dank ook aan je licht en geluidmensen!! Kom alsjeblieft gauw weer terug. Ik zie er naar uit. Heel warme en welgemeende groeten van hart tot hart, Alfred en Netty

Prachtige poppen meesterlijk bespeeld

Prachtige poppen meesterlijk bespeeld Tussen droom en werkelijkheid staat poppenspeler Fred Delfgaauw als relatiebemiddelaar bij LGG, ofwel Lang Genoeg Gewacht. Wachtkamer van de liefde is de fraaie titel van een betoverende voorstelling waarin Delfgaauw met zijn poppen prachtverhalen vertelt. De teksten komen onder meer van Paul van Vliet, Hans Dorrestijn, Freek de Jonge en Jeroen van Merwijk. Mooi is ook dat deze verhalen uiteindelijk uitmonden in een dialoog met zijn vader. Delfgaauw speelt die scène adembenemend. Het is het enige fragment zonder poppen. Hoogtepunt is echter het gesprek met de Siamese tweeling, een pop met twee bovenlijven. Technisch ronduit meesterlijk en bovendien erg grappig. Delfgaauw speelt in kleine zalen, meestal voor pakweg tachtig mensen. Het deert hem ogenschijnlijk niet, maar hij verdient meer. Veel meer. Ga kijken. U heeft een topavond! Bron: Scènes nr. 1 van 2015

Henkjan Smits: 'Anouk is knapper en kan beter zingen'

Interview van ThePostOnline over Popster door Bas Hakker. 

Jurylid Henkjan Smits is helemaal terug. Vanaf volgende week is hij te zien als jurylid van het Talpa-programma Popster! Het moet de grote met-gekamde-haartjes-in-pyjama-voor-de-tv-hit van SBS6 worden op de vrijdagavond. 

John de Mol maakt een programma over poppen en toen dacht Talpa: laten we Henkjan eens bellen?
“Toen ze mij benaderden moest ik wel even nadenken want ik was eigenlijk gestopt met tv. Bovendien wist ik niks van poppen, maar ik ben me er toch in gaan verdiepen. Dat werd dus veel Youtube kijken en theaterregisseur Michaël van Buuren en Fred Delfgaauw, de beste poppenspeler van Nederland gaven me veel informatie. Uiteindelijk dacht ik: ik pleit er in mijn workshops toch altijd voor om van de gebaande paden af te wijken? Dan moet ik dat zelf ook doen. Bovendien hoorde ik dat Andre van Duin meedoet voor wie ik vijftien jaar geleden met Haro Slok een plaat heb geproduceerd. Toen was er geen reden meer om het niet te doen.”

Je hebt al wat opnames gedaan. Wordt het wat?
“Ik wist niet dat er zóveel waanzinnig goede poppenspelers bestonden. Het raakt mij oprecht als een stuk stof of karton opeens een ziel krijgt. Bovendien is het leerzaam om met John de Mol te werken omdat hij niks aan het toeval overlaat. Elk detail moet goed zijn en dat verklaart natuurlijk zijn succes. Daarom hoop ik dat het een groot succes wordt, het is zo’n show waar je met de hele familie naar kijkt.”

Was het niet verrassend dat Talpa je vroeg? Je had toch ruzie met De Mol omdat je vermoedde dat het wegstemmen van Sandra van Nieuwland in 2012 een opzetje was? Hij noemde je daarna zelfs ‘uitgerangeerd’.
“Dat had ik op een woensdag gezegd en het was op vrijdag alweer uit de wereld. Maar bij journalisten blijft dat blijkbaar hangen. Als John ook maar een beetje wrevel had gevoeld dan had hij me nooit gevraagd voor een programma.”

Heb je het er nog wel over gehad?
“Nee want het was toen al binnen een halve week uit de lucht en we zijn allebei te druk om terug te kijken. Als hij dat had gevoeld dan had hij dat echt wel aangegeven. Er hing verder ook niets in de lucht, maar dat denken journalisten.”

Heb jij trouwens veel last gehad van het feit dat je niet meer op tv was na 2012? 
“Helemaal niet en het lijkt me vreselijk als je dat hebt. Ik heb het tien jaar met veel plezier gedaan, maar in 2012 wilde SBS6 niet maken wat ik wilde en andersom ook. Toen ben ik me gaan focussen op het coachen, op lezingen en met de CareerClub begeleid ik in Utrecht werkloze jongeren naar werk. Daar haal ik zóveel energie uit en dat is net zo leuk als tv. Natuurlijk is het applaus fijn, maar dat krijg ik ook tijdens een lezing. Ik hou van een podium voor mijn verhaal, ik wil mensen inspireren en activeren, maar daar heb ik niet per se tv voor nodig.”

Waarom heb jij dat niet en anderen wel?
“Dat moet je anderen vragen. Ik heb me nooit zo op de borst geslagen dat ik met mijn kop op tv was. Idols was in 2002 het gevolg van mijn werk als talentscout en producer van acts die succesvol werden. Naar aanleiding daarvan werd ik in 2007 gevraagd om zelf te presenteren, toen werd het een fulltime bezigheid, tv-maken. Het hielp ook dat ik pas na mijn veertigste op tv kwam en dan kan je het wat beter relativeren dan op je twintigste. Kijk, ik ben ondernemer en – of ik nu wel of niet op tv komt – ik zal altijd aan het werk zijn.”

Je bent niet bang dat mensen je vergeten?
“Zo zit ik er helemaal niet in. Roem en geld zijn echt de verkeerde doelen om na te streven want het waait allemaal zo weg. Ik doe wel eens een testje met voornamen tijdens lezingen. Dan roep ik ‘Klaasjan’ en dan zegt iedereen ‘Huntelaar’. Maar bij ‘Ruud’ kan het om de paar jaar weer andere associaties oproepen; vroeger was het vooral Knuffelruud en tegenwoordig Ruud de Wild, Gullit of Feltkamp. Niemand denkt nog aan ‘knuffelRuud’ en dan blijkt hoe vergankelijk roem is. Succesvol zijn, gaat erom dat je je doelen haalt. Geld of roem is geen doel, dat zijn eventueel middelen om een doel te bereiken.”

Helpt het wel dat je bekend bent van tv om meer lezingen te krijgen?
“Soms wel en soms niet. Voor de helft van de mensen ben ik de man van die afzeikerige mening en zij zullen me niet snel inhuren. Ik heb voor hen het imago gekregen van de ‘botte negatieveling’ terwijl de andere helft denkt: hij zegt waar het op staat en motiveert daardoor enorm. Doordat mensen mij van tv kennen word ik wellicht minder serieus genomen als trainer.”

Maar je tarief ging toch omhoog doordat je op tv was? 3500 Euro voor een speech van een uurtje is toch wel aardig?
“Het is niet minder geworden de afgelopen twee jaar. Blijkbaar weten directeuren: door de inspiratiesessie zijn mijn werknemers iets gelukkiger, gaat de productiviteit omhoog en is er minder ziekte-uitval.”

Lijkt me wel lekker; vier keer per maand een lezing en voor de rest een beetje relaxen.
“Dat zou ook kunnen, maar ik vul mijn dagen goed met leuke, inspirerende dingen doen. Ik doe alles 100 procent! Je moet alles goed voorbereiden natuurlijk, maar je hoort mij niet klagen want ik heb een geweldig leven. Het gaat bij lezingen om de waarde die ik toevoeg om vrolijk en geïnspireerd personeel te hebben. Het is ook niet duur, maar kostbaar.”

Is het eigenlijk lucratiever dan tv?
“Ik denk altijd meer in termen van wat het mij en anderen oplevert aan ‘energie’ en ‘inspiratie’. Na de opnames van Popster! had ik dertien uur gewerkt, maar ik kwam met bakken vol energie thuis. ‘Ik spaar geen spullen, maar mooie momenten’, zei Herman Brood al en zo is het.”

Wat zou Anouk eigenlijk krijgen voor The Voice?
“Geen idee, maar zij kan veel beter zingen en is knapper dan ik.”

Lees hier het interview op hun website: http://media.thepostonline.nl/2015/03/05/henkjan-smits-anouk-knapper-en-kan-beter-zingen/

Recensie DesmaakvanJos
Wachtkamer van de Liefde
door Jos Schuring

Prachtige poppen meesterlijk bespeeld

Tussen droom en werkelijkheid staat poppenspeler Fred Delfgaauw als relatiebemiddelaar bij LGG, ofwel Lang Genoeg Gewacht. Wachtkamer van de liefde is de fraaie titel van een betoverende voorstelling waarin Delfgaauw met zijn poppen prachtverhalen vertelt. De teksten komen onder meer van Paul van Vliet, Hans Dorrestijn, Freek de Jonge en Jeroen van Merwijk. Mooi is ook dat deze verhalen uiteindelijk uitmonden in een dialoog met zijn vader. Delfgaauw speelt die scène adembenemend. Het is het enige fragment zonder poppen. Hoogtepunt is echter het gesprek met de Siamese tweeling, een pop met twee bovenlijven. Technisch ronduit meesterlijk en bovendien erg grappig. Delfgaauw speelt in kleine zalen, meestal voor pakweg tachtig mensen. Het deert hem ogenschijnlijk niet, maar hij verdient meer. Veel meer. Ga kijken. U heeft een topavond! 

Recensie NRC Dagblad
Wachtkamer van de Liefde
door Henk van Gelder

Fred Delfgaauw is poppenspeler, al 35 jaar. Preciezer gezegd: hij is een acteur die scènetjes speelt met poppen. Markant geboetseerde koppen hebben ze, en verder alleen een bovenlijf. Delfgaauw bespeelt hen door zijn hand in hun hoofd te steken en er, zelf vaak in de schaduw, een bijpassend stemgeluid bij te maken.

Meer heeft hij niet nodig. In zijn nieuwe voorstelling speelt hij zelfs één rol zonder pop. Ook dat is volkomen geloofwaardig.

In de wachtkamer van de liefde is een reeks monologen van Carmiggelt-achtige personages met weemoed in hun genen en een handjevol zwartgallige grappen om de voorstelling af en toe wat lucht te geven. Hun teksten werden geleverd door Freek de Jonge, Paul van Vliet, Jeroen van Merwijk, Hans Dorrestijn en anderen – die verscheidenheid gaat wel ten koste van de samenhang.

De rode draad die Delfgaauw eromheen windt, gaat over een relatiebemiddelingsbureau waar al die figuren te biecht gaan. Maar op sommige momenten gaat het ook over de vraag of de poppenspeler nog wel poppenspeler wil blijven. Of, zoals hij een van zijn tegenspelers laat zeggen: „Als volwassene doe je zoiets niet.” Een beetje hybride is de voorstelling dus wel. Maar ook vol mooie momenten.

Lees de recensie op de website van het NRC Dagblad: 
http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2015/januari/27/weemoedige-poppen-1458535